dimarts 28 de desembre de 2010
Senhor, a noite veio e a alma é vil.
E NOSSA É A DÍVIDA E VOSSO O PROVEITO
Mar Portuguez - Possessio maris
Senhor, a noite veio e a alma é vil.
Tanta foi a tormenta e a vontade!
Restam-nos hoje, no silêncio hostil,
O mar universal e a saudade.
Mas a chama, que a vida em nós criou,
Se ainda há vida ainda não é finda.
O frio morto em cinzas a ocultou:
A mão do vento pode erguê-la ainda.
Dá o sopro, a aragem - ou desgraça ou ânsia –
Com que a chama do esforço se remoça,
E outra vez conquistaremos a Distância –
Do mar ou outra, mas que seja nossa!
Fernando Pessoa
Segunda parte - Senhor, a noite veio e a alma é vil.
Tanta foi a tormenta e a vontade!
Restam-nos hoje, no silêncio hostil,
O mar universal e a saudade.
Mas a chama, que a vida em nós criou,
Se ainda há vida ainda não é finda.
O frio morto em cinzas a ocultou:
A mão do vento pode erguê-la ainda.
Dá o sopro, a aragem - ou desgraça ou ânsia –
Com que a chama do esforço se remoça,
E outra vez conquistaremos a Distância –
Do mar ou outra, mas que seja nossa!
E NOSSA É A DÍVIDA E VOSSO O PROVEITO
um bloque de missatges sem significado e pedantes como o carago se los putogoeses se substituiran.... per etiquetes individuals ganhávamos algo ou...no? crear putogoeses enllaços no apareixerà en aquests queques? no rastrejar-lo enterra-lo...
dimarts, 28 de desembre del 2010
Senhor, a noite veio e a alma é vil.E NOSSA É A DÍVIDA E VOSSO O PROVEITO Possessio maris
Etiquetes de comentaris:
a noite veio e a alma é vil,
Senhor
dijous, 9 de desembre del 2010
DA BRIGADA DO REUMÁTICO À GERAÇÃO XÉXÉ
E assi vai o país
AUTORITÁRIO mas sem conseguir ter autoridade
Parece estranhamente um outro regime
AUTORITÁRIO mas sem conseguir ter autoridade
Parece estranhamente um outro regime
Subscriure's a:
Missatges (Atom)